Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
Τί είναι ... τα πρώτιστα;
Τί είναι ... πρώτιστα;
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ α π ρ ώ τ ι σ τ α
Στη Βιολογία τα Πρώτιστα (Protista) αναφέρονται στο βασίλειο των ευκαρυωτικών οργανισμών, δηλαδή όλων εκείνων που τα κύτταρα τους φέρουν διακριτό πυρήνα και δεν ανήκουν ούτε στα Φυτά, ούτε στα Μετάζωα αλλά και ούτε στους Ευμύκητες.
Το κύτταρο ενός πρωτίστου περιλαμβάνει τα ίδια οργανίδια ενός πολυκύτταρου πλην όμως είναι περισσότερο περίπλοκο του κυττάρου των προκαρυωτικών οργανισμών, όπως π.χ. των Βακτηρίων. Ορισμένα Πρώτιστα διαθέτουν χλωροπλάστες με συνέπεια να είναι ικανά να φωτοσυνθέτουν, όπως για παράδειγμα τα Χρωμιστά (πλην των Ψευδομυκήτων και των Οπαλλιοζώων) σε αντίθεση με τα Πρωτόζωα που δεν διαθέτουν και μοιάζουν περισσότερο με ζώα.
Γενικά το κύτταρο ενός πρώτιστου χαρακτηρίζεται "πολύδύναμο" κύτταρο αφού μπορεί να εξασφαλίζει σχεδόν το σύνολο των κύριων λειτουργιών π.χ. θρέψη, αναπαραγωγή, συμπεριφορά κ.λπ.
Τ α ξ ι ν ό μ η σ η
Σε παλαιότερες ταξινομήσεις τα Πρώτιστα ή και λεγόμενα «Πρωτόκτιστα» (Protoctista) αποτελούσαν ίδιο βασίλειο που περιλάμβανε κυρίως τους ευκαρυωτικούς μονοκύτταρους οργανισμούς που συμπεριλαμβάνονταν τα φύκη και τα πρωτόζωα.
Ο Thomas Cavallier-Smith (1998) χώρισε τα Πρώτιστα σε δύο βασίλεια: στα Χρωμιστά που μοιάζουν με φυτά και στα Πρωτόζωα που μοιάζουν με ζώα. Αργότερα (2004) χώρισε τα δύο αυτά βασίλεια στα υποβασίλεια και ανθυποβασίλεια που αναγράφονται στο πλαίσιο δεξιά. Πρόσφατα αναθεώρησε την ταξινόμηση του αφού συνένωσε το βασίλειο των Χρωμιστών με το ανθυποβασίλειο των Κυψελιδωτών για να δημιουργήσει την υπερομάδα Χρωμοκυψελιδωτά (Chromalveolata). Τo επιχείρημα γι' αυτή τη συνένωση έγγειται στο ότι ακόμη και τα Κυψελιδωτά (συνομοταξία Μυζόζωα) περιέχουν, είτε είδη που φωτοσυνθέτουν (υποσυνομοταξία Δινομαστιγωτά), είτε είδη που έχουν χάσει τη δυνατότηττα να φωτοσυνθέτουν (υποσυνομοταξία Σπορόζωα) αλλά έχουν κατάλοιπα χλωροπλαστών, τους λεγόμενους κορυφοπλάστες (apicoplasts).
Οι συνομοταξίες ακολουθούν τους γενικους κανόνες ονοματολογίας ταξινομικών βαθμιδών και έχουν καταλήξεις σε -φυτά, -μύκητες και -ζώα ανάλογα με τα είδη που περιέχουν. Εξαίρεση στον κανόνα ονομασίας αποτελούν τα Βλεφαριδοφόρα και Τρηματοφόρα.
Έρευνα: Δήμητρα Σταθακοπούλου
Πηγή: wikipedia.com
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ α π ρ ώ τ ι σ τ α
Στη Βιολογία τα Πρώτιστα (Protista) αναφέρονται στο βασίλειο των ευκαρυωτικών οργανισμών, δηλαδή όλων εκείνων που τα κύτταρα τους φέρουν διακριτό πυρήνα και δεν ανήκουν ούτε στα Φυτά, ούτε στα Μετάζωα αλλά και ούτε στους Ευμύκητες.
Το κύτταρο ενός πρωτίστου περιλαμβάνει τα ίδια οργανίδια ενός πολυκύτταρου πλην όμως είναι περισσότερο περίπλοκο του κυττάρου των προκαρυωτικών οργανισμών, όπως π.χ. των Βακτηρίων. Ορισμένα Πρώτιστα διαθέτουν χλωροπλάστες με συνέπεια να είναι ικανά να φωτοσυνθέτουν, όπως για παράδειγμα τα Χρωμιστά (πλην των Ψευδομυκήτων και των Οπαλλιοζώων) σε αντίθεση με τα Πρωτόζωα που δεν διαθέτουν και μοιάζουν περισσότερο με ζώα.
Γενικά το κύτταρο ενός πρώτιστου χαρακτηρίζεται "πολύδύναμο" κύτταρο αφού μπορεί να εξασφαλίζει σχεδόν το σύνολο των κύριων λειτουργιών π.χ. θρέψη, αναπαραγωγή, συμπεριφορά κ.λπ.
Τ α ξ ι ν ό μ η σ η
Σε παλαιότερες ταξινομήσεις τα Πρώτιστα ή και λεγόμενα «Πρωτόκτιστα» (Protoctista) αποτελούσαν ίδιο βασίλειο που περιλάμβανε κυρίως τους ευκαρυωτικούς μονοκύτταρους οργανισμούς που συμπεριλαμβάνονταν τα φύκη και τα πρωτόζωα.
Ο Thomas Cavallier-Smith (1998) χώρισε τα Πρώτιστα σε δύο βασίλεια: στα Χρωμιστά που μοιάζουν με φυτά και στα Πρωτόζωα που μοιάζουν με ζώα. Αργότερα (2004) χώρισε τα δύο αυτά βασίλεια στα υποβασίλεια και ανθυποβασίλεια που αναγράφονται στο πλαίσιο δεξιά. Πρόσφατα αναθεώρησε την ταξινόμηση του αφού συνένωσε το βασίλειο των Χρωμιστών με το ανθυποβασίλειο των Κυψελιδωτών για να δημιουργήσει την υπερομάδα Χρωμοκυψελιδωτά (Chromalveolata). Τo επιχείρημα γι' αυτή τη συνένωση έγγειται στο ότι ακόμη και τα Κυψελιδωτά (συνομοταξία Μυζόζωα) περιέχουν, είτε είδη που φωτοσυνθέτουν (υποσυνομοταξία Δινομαστιγωτά), είτε είδη που έχουν χάσει τη δυνατότηττα να φωτοσυνθέτουν (υποσυνομοταξία Σπορόζωα) αλλά έχουν κατάλοιπα χλωροπλαστών, τους λεγόμενους κορυφοπλάστες (apicoplasts).
Οι συνομοταξίες ακολουθούν τους γενικους κανόνες ονοματολογίας ταξινομικών βαθμιδών και έχουν καταλήξεις σε -φυτά, -μύκητες και -ζώα ανάλογα με τα είδη που περιέχουν. Εξαίρεση στον κανόνα ονομασίας αποτελούν τα Βλεφαριδοφόρα και Τρηματοφόρα.
Έρευνα: Δήμητρα Σταθακοπούλου
Πηγή: wikipedia.com
Τί είναι .. οι μύκητες;
Τί είναι ... οι μύκητες;
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ ο υ ς μ ύ κ η τ ε ς
Οι μύκητες αποτελούν ένα ξεχωριστό βασίλειο από τα 5 των έμβιων όντων που περιλαμβάνει μονοκύτταρους ή πολυκύτταρους ευκαρυωτικούς οργανισμούς. Οι μύκητες εμφανίζουν τεράστια ποικιλία και υπάρχουν παντού. Οι περισσότεροι ανευρίσκονται στο έδαφος και τα φυτά και διατρέφονται από οργανικά συστατικά ζώντων ή νεκρών οργανισμών γι' αυτό και θεωρούνται το "βιολογικό εργαστήριο αποδόμησης των οργανικών ουσιών".
Β ι ο π ο ι κ ι λ ό τ η τ α
Τα διάφορα είδη μυκήτων ποικίλλουν από τους χρήσιμους για τον άνθρωπο ζυμομύκητες έως τους παθογόνους μικρομύκητες έως και τα γνωστά εδώδιμα μανιτάρια. Πάντως, από τα 50.000 - 250.000 είδη μυκήτων που έχουν περιγραφεί, λιγότερα από 300 έχουν συσχετισθεί με νόσο στον άνθρωπο.
Ά ν θ ρ ω π ο ς κ α ι μ ύ κ η τ ε ς
Ο μύκητας Penicillium notatum παράγει μια ουσία, την πενικιλλίνη, το πρώτο αντιβιοτικό που ανακαλύφθηκε. Το ανακάλυψε ο Άγγλος γιατρός Αλεξάντερ Φλέμινγκ, ο οποίος, ενώ έκανε πειράματα με βακτήρια, πρόσεξε ότι σε μια καλλιέργεια τα βακτήρια δεν αναπτύχθηκαν σε ένα μέρος όπου αναπτύχθηκε μια "μούχλα". Η παρατήρηση αυτή του κίνησε το ενδιαφέρον. Ερεύνησε με μεγάλη προσοχή τον μύκητα αυτό. Τα σπόριά του ήταν τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε, έδιναν την εντύπωση πινέλου και έτσι ο μύκητας ονομάστηκε Penicillium.
T α ξ ι ν ό μ η σ η
Οι μύκητες αρχικά υπάγονταν στο βασίλειο των Φυτών. Αναδείχθηκαν ως ξεχωριστό βασίλειο το 1969 από τον Whittaker. Οι μύκητες διακρίνονται βασικά σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τους ζυμομύκητες και τους υφομύκητες. Οι ζυμομύκητες είναι σφαιρικοί ή ελλειψοειδείς σχηματισμοί που αναπαράγονται δια εκβλαστήσεων στα ειδικά θρεπτικά υλικά. Αντίθετα, οι υφομύκητες ή νηματοειδείς μύκητες, αποτελούνται από κυλινδρικούς σχηματισμούς, τις υφές, που μεγαλώνουν με διακλαδώσεις και επιμηκύνσεις σχηματίζοντας χνουδωτές αποικίες. Μια άλλη κατηγορία μυκήτων, οι καλούμενοι δίμορφοι μύκητες, αναπτύσσονται στον ξενιστή ως ζυμομύκητες, ενώ σε θερμοκρασία περιβάλλοντος λαμβάνουν τη μορφή υφομυκήτων.
Έρευνα: Δήμητρα Σταθακοπούλου
Πηγή: wikipedia
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ ο υ ς μ ύ κ η τ ε ς
Οι μύκητες αποτελούν ένα ξεχωριστό βασίλειο από τα 5 των έμβιων όντων που περιλαμβάνει μονοκύτταρους ή πολυκύτταρους ευκαρυωτικούς οργανισμούς. Οι μύκητες εμφανίζουν τεράστια ποικιλία και υπάρχουν παντού. Οι περισσότεροι ανευρίσκονται στο έδαφος και τα φυτά και διατρέφονται από οργανικά συστατικά ζώντων ή νεκρών οργανισμών γι' αυτό και θεωρούνται το "βιολογικό εργαστήριο αποδόμησης των οργανικών ουσιών".
Β ι ο π ο ι κ ι λ ό τ η τ α
Τα διάφορα είδη μυκήτων ποικίλλουν από τους χρήσιμους για τον άνθρωπο ζυμομύκητες έως τους παθογόνους μικρομύκητες έως και τα γνωστά εδώδιμα μανιτάρια. Πάντως, από τα 50.000 - 250.000 είδη μυκήτων που έχουν περιγραφεί, λιγότερα από 300 έχουν συσχετισθεί με νόσο στον άνθρωπο.
Ά ν θ ρ ω π ο ς κ α ι μ ύ κ η τ ε ς
Ο μύκητας Penicillium notatum παράγει μια ουσία, την πενικιλλίνη, το πρώτο αντιβιοτικό που ανακαλύφθηκε. Το ανακάλυψε ο Άγγλος γιατρός Αλεξάντερ Φλέμινγκ, ο οποίος, ενώ έκανε πειράματα με βακτήρια, πρόσεξε ότι σε μια καλλιέργεια τα βακτήρια δεν αναπτύχθηκαν σε ένα μέρος όπου αναπτύχθηκε μια "μούχλα". Η παρατήρηση αυτή του κίνησε το ενδιαφέρον. Ερεύνησε με μεγάλη προσοχή τον μύκητα αυτό. Τα σπόριά του ήταν τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε, έδιναν την εντύπωση πινέλου και έτσι ο μύκητας ονομάστηκε Penicillium.
T α ξ ι ν ό μ η σ η
Οι μύκητες αρχικά υπάγονταν στο βασίλειο των Φυτών. Αναδείχθηκαν ως ξεχωριστό βασίλειο το 1969 από τον Whittaker. Οι μύκητες διακρίνονται βασικά σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τους ζυμομύκητες και τους υφομύκητες. Οι ζυμομύκητες είναι σφαιρικοί ή ελλειψοειδείς σχηματισμοί που αναπαράγονται δια εκβλαστήσεων στα ειδικά θρεπτικά υλικά. Αντίθετα, οι υφομύκητες ή νηματοειδείς μύκητες, αποτελούνται από κυλινδρικούς σχηματισμούς, τις υφές, που μεγαλώνουν με διακλαδώσεις και επιμηκύνσεις σχηματίζοντας χνουδωτές αποικίες. Μια άλλη κατηγορία μυκήτων, οι καλούμενοι δίμορφοι μύκητες, αναπτύσσονται στον ξενιστή ως ζυμομύκητες, ενώ σε θερμοκρασία περιβάλλοντος λαμβάνουν τη μορφή υφομυκήτων.
Έρευνα: Δήμητρα Σταθακοπούλου
Πηγή: wikipedia
Τί είναι ... οι μύκητες
Τί είναι ... οι μύκητες
από την Γεωργία Χριστοπούλου
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ ο υ ς μ ύ κ η τ ε ς :
Οι μύκητες είναι μέρος μιας κατηγορίας μικροοργανισμών, οι οποίοι εκτείνονται από μονοκυττάριους σχηματισμούς που μπορούν να γίνουν ορατοί μόνο με μικροσκόπιο, έως τα πολυκύτταρα μανιτάρια τα οποία είναι σαπρόφυτα και που εύκολα είναι ορατά με γυμνό οφθαλμό. Τα σαπρόφυτα λαμβάνουν την τροφή τους από νεκρή ύλη.
από την Γεωργία Χριστοπούλου
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ ο υ ς μ ύ κ η τ ε ς :
Οι μύκητες είναι μέρος μιας κατηγορίας μικροοργανισμών, οι οποίοι εκτείνονται από μονοκυττάριους σχηματισμούς που μπορούν να γίνουν ορατοί μόνο με μικροσκόπιο, έως τα πολυκύτταρα μανιτάρια τα οποία είναι σαπρόφυτα και που εύκολα είναι ορατά με γυμνό οφθαλμό. Τα σαπρόφυτα λαμβάνουν την τροφή τους από νεκρή ύλη.
Οι μύκητες είναι μικροοργανισμοί και μπορούν να αναπτυχθούν σε μια μεγάλη ποικιλία περιβαλλόντων που υπάρχουν μέσα ή πάνω σε ζώα και ανθρώπους, πάνω σε φυτά ακόμα και στο έδαφος.
Τ α ξ ι ν ό μ η σ η :
Οι μύκητες ταξινομούνται σε 3 κύριες κατηγορίες:
Οι μύκητες ταξινομούνται σε 3 κύριες κατηγορίες:
(α) τα δερματόφυτα
(β) τους βλαστομύκητες και
(γ) τους υφομύκητες
(β) τους βλαστομύκητες και
(γ) τους υφομύκητες
Μ υ κ η τ ι ά σ ε ι ς σ τ ο ν ά ν θ ρ ω π ο:
Οι επιφανειακές μυκητιάσεις στο δέρμα μας είναι αρκετά συχνές και κατά κανόνα υποχωρούν με τοπική θεραπεία.
Οι πιο βαθιές μυκητιάσεις είναι σπανιότερες.
 |
| Μύκητες (φωτογραφία από wikipedia.com) |
Τί είναι ... τα βακτήρια;
Τί είναι ... τα βακτήρια (μονήρη);
από τη Γεωργία Χριστοδούλου
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ α β α κ τ ή ρ ι α:
Τα βακτήρια είναι μικροσκοπικοί μονοκύτταροι οργανισμοί, σπάνια είναι και πολυκύτταροι, που συναντούνται σε κάθε είδους βιότοπους και σε πολύ μεγάλους αριθμούς.
Π ο ύ β ρ ί σ κ ο ν τ α ι, τ ί σ χ ή μ α έ χ ο υ ν :Τους συναντάμε από μια σταγόνα σάλιου έως και μέσα στο χώμα, από τους πάγους των πολικών περιοχών μέχρι και τις ερήμους των τροπικών περιοχών, μέχρι το βαθύ των ωκεανών. Εντοπίζονται πάνω στα σώματα ζώων και φυτών καθώς και στο έδαφος.
Τα βακτήρια έχουν διάφορα σχήματα σφαιρικό, ραβδοειδές, σπειροειδές, καθώς και καμπυλόγραμμων ράβδων. Οι διαστάσεις των βακτηρίων μετριούνται σε εκατομμυριοστό το μέτρου, πρόκειται για τους μικρότερους μονοκύτταρους οργανισμούς μεταξύ των έμβιων όντων της φύσης μετά από τους ιούς. Τα βακτήρια έχουν πολύ απλή κυτταρική δομή. Σε ένα γραμμάριο χώματος συνήθως υπάρχουν 40 εκατομμύρια βακτηριακά κύτταρα, ενώ σε ένα χιλιοστόλιτρο γλυκού νερού βρίσκονται περίπου ένα εκατομμύριο βακτηριακά κύτταρα.
Τ α β α κ τ ή ρ ι α κ α ι ο ά ν θ ρ ω π ο ς :
Τα βακτήρια είναι πολύ σημαντικά για την ανακύκλωση θρεπτικών ουσιών και εξαρτώνται από αυτά όπως πχ η δέσμευση αζώτου από την ατμόσφαιρα. Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν περίπου 10 φορές περισσότερα βακτηριακά κύτταρα σε σχέση με τα ανθρώπινα κύτταρα. Οι μεγαλύτεροι αριθμοί βρίσκονται στο δέρμα και στο έντερο. Τα περισσότερα βακτήρια στο σώμα είναι ακίνδυνα και μερικά από αυτά είναι ωφέλιμα για τον άνθρωπο. Λίγα είδη βακτηρίων είναι παθογόνα και προκαλούν μολυσματικές παθήσεις όπως: χολέρα, λέπρα, πανώλη, σύφιλη. Οι πιο κοινές θανάσιμες βακτηριακές ασθένειες είναι οι αναπνευστικές μολύνσεις, με τη φυματίωση μόνο να σκοτώνει περίπου 2 εκατομμύρια ανθρώπων το χρόνο, στην Αφρική κυρίως. Στις αναπτυγμένες χώρες τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται για να θεραπεύσουν τις βακτηριακές μολύνσεις. Τα βακτήρια είναι σημαντικά για την διαχείριση των αποβλήτων, την παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων μέσω της ζύμωσης και στη βιοτεχνολογία και την κατασκευή αντιβιοτικών και άλλων χημικών.
από τη Γεωργία Χριστοδούλου
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ α β α κ τ ή ρ ι α:
Τα βακτήρια είναι μικροσκοπικοί μονοκύτταροι οργανισμοί, σπάνια είναι και πολυκύτταροι, που συναντούνται σε κάθε είδους βιότοπους και σε πολύ μεγάλους αριθμούς.
Π ο ύ β ρ ί σ κ ο ν τ α ι, τ ί σ χ ή μ α έ χ ο υ ν :Τους συναντάμε από μια σταγόνα σάλιου έως και μέσα στο χώμα, από τους πάγους των πολικών περιοχών μέχρι και τις ερήμους των τροπικών περιοχών, μέχρι το βαθύ των ωκεανών. Εντοπίζονται πάνω στα σώματα ζώων και φυτών καθώς και στο έδαφος.
Τα βακτήρια έχουν διάφορα σχήματα σφαιρικό, ραβδοειδές, σπειροειδές, καθώς και καμπυλόγραμμων ράβδων. Οι διαστάσεις των βακτηρίων μετριούνται σε εκατομμυριοστό το μέτρου, πρόκειται για τους μικρότερους μονοκύτταρους οργανισμούς μεταξύ των έμβιων όντων της φύσης μετά από τους ιούς. Τα βακτήρια έχουν πολύ απλή κυτταρική δομή. Σε ένα γραμμάριο χώματος συνήθως υπάρχουν 40 εκατομμύρια βακτηριακά κύτταρα, ενώ σε ένα χιλιοστόλιτρο γλυκού νερού βρίσκονται περίπου ένα εκατομμύριο βακτηριακά κύτταρα.
Τ α β α κ τ ή ρ ι α κ α ι ο ά ν θ ρ ω π ο ς :
Τα βακτήρια είναι πολύ σημαντικά για την ανακύκλωση θρεπτικών ουσιών και εξαρτώνται από αυτά όπως πχ η δέσμευση αζώτου από την ατμόσφαιρα. Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν περίπου 10 φορές περισσότερα βακτηριακά κύτταρα σε σχέση με τα ανθρώπινα κύτταρα. Οι μεγαλύτεροι αριθμοί βρίσκονται στο δέρμα και στο έντερο. Τα περισσότερα βακτήρια στο σώμα είναι ακίνδυνα και μερικά από αυτά είναι ωφέλιμα για τον άνθρωπο. Λίγα είδη βακτηρίων είναι παθογόνα και προκαλούν μολυσματικές παθήσεις όπως: χολέρα, λέπρα, πανώλη, σύφιλη. Οι πιο κοινές θανάσιμες βακτηριακές ασθένειες είναι οι αναπνευστικές μολύνσεις, με τη φυματίωση μόνο να σκοτώνει περίπου 2 εκατομμύρια ανθρώπων το χρόνο, στην Αφρική κυρίως. Στις αναπτυγμένες χώρες τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται για να θεραπεύσουν τις βακτηριακές μολύνσεις. Τα βακτήρια είναι σημαντικά για την διαχείριση των αποβλήτων, την παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων μέσω της ζύμωσης και στη βιοτεχνολογία και την κατασκευή αντιβιοτικών και άλλων χημικών.
 |
| Βακτήρια (φωτογραφία από wikipedia.com) |
Τί είναι ... τα μονήρη;
Τί είναι ... τα μονήρη (βακτήρια);
από τη Σταυρούλα Σαββίδη
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ α μ ο ν ή ρ η :
Πρόκειται για τους μικρότερους και πολυπληθέστερους οργανισμούς στη Γη. Αντέχουν ακόμη και σε συνθήκες όπου δε θα μπορούσε να επιβιώσει άλλο ζωντανό πλάσμα: στους πάγους, στο βραστό νερό ή στα βάθη της θάλασσας. Ορισμένα βακτήρια δε χρειάζονται καν οξυγόνο για να ζήσουν ( αναεροβίωση). Τα βακτήρια αποτελούνται από ένα μόνο κύτταρο και είναι πολλών ειδών ( ορισμένα είδη ζουν τόσο στο νερό όσο και στην ξηρά).
Σ χ ή μ α , τ ρ ο φ ή , μ ε τ α κ ί ν η σ η:
Με βάση το σχήμα τους διακρίνονται σε κόκκους ( τα σφαιρικά ) και σε βακίλους ( τα ραβδοειδή ή σπειροειδή). Ανάλογα με τις διατροφικές τους απαιτήσεις, χωρίζονται σε παράσιτα, που ζουν σε βάρος άλλων ζωντανών οργανισμών, και σε σαπρόφυτα, που τρέφονται με φυτικούς ή ζωικούς οργανισμούς σε αποσύνθεση. Για να μετακινηθούν χρησιμοποιούν βλεφαρίδες ή μαστίγια, νηματοειδείς απολήξεις διατεταγμένες γύρω από το κύτταρο και αποτελούμενες από ελαστικές πρωτεΐνες.
Λ ε ι τ ο υ ρ γ ί ε ς :
Τα βακτήρια είναι απαραίτητα στη φύση καθώς επεξεργάζονται τα απόβλητα άλλων οργανισμών απελευθερώνοντας στοιχεία απαραίτητα για τη ζωή όπως άνθρακα, άζωτο υδρογόνο και επηρεάζουν τη γονιμότητα του εδάφους μετατρέπονται το ατμοσφαιρικό άζωτο σε ενώσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα φυτά. Τα βακτήρια που μεταδίδουν ασθένειες ονομάζονται παθογόνα.
από τη Σταυρούλα Σαββίδη
Γ ε ν ι κ ά γ ι α τ α μ ο ν ή ρ η :
Πρόκειται για τους μικρότερους και πολυπληθέστερους οργανισμούς στη Γη. Αντέχουν ακόμη και σε συνθήκες όπου δε θα μπορούσε να επιβιώσει άλλο ζωντανό πλάσμα: στους πάγους, στο βραστό νερό ή στα βάθη της θάλασσας. Ορισμένα βακτήρια δε χρειάζονται καν οξυγόνο για να ζήσουν ( αναεροβίωση). Τα βακτήρια αποτελούνται από ένα μόνο κύτταρο και είναι πολλών ειδών ( ορισμένα είδη ζουν τόσο στο νερό όσο και στην ξηρά).
Σ χ ή μ α , τ ρ ο φ ή , μ ε τ α κ ί ν η σ η:
Με βάση το σχήμα τους διακρίνονται σε κόκκους ( τα σφαιρικά ) και σε βακίλους ( τα ραβδοειδή ή σπειροειδή). Ανάλογα με τις διατροφικές τους απαιτήσεις, χωρίζονται σε παράσιτα, που ζουν σε βάρος άλλων ζωντανών οργανισμών, και σε σαπρόφυτα, που τρέφονται με φυτικούς ή ζωικούς οργανισμούς σε αποσύνθεση. Για να μετακινηθούν χρησιμοποιούν βλεφαρίδες ή μαστίγια, νηματοειδείς απολήξεις διατεταγμένες γύρω από το κύτταρο και αποτελούμενες από ελαστικές πρωτεΐνες.
Λ ε ι τ ο υ ρ γ ί ε ς :
Τα βακτήρια είναι απαραίτητα στη φύση καθώς επεξεργάζονται τα απόβλητα άλλων οργανισμών απελευθερώνοντας στοιχεία απαραίτητα για τη ζωή όπως άνθρακα, άζωτο υδρογόνο και επηρεάζουν τη γονιμότητα του εδάφους μετατρέπονται το ατμοσφαιρικό άζωτο σε ενώσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα φυτά. Τα βακτήρια που μεταδίδουν ασθένειες ονομάζονται παθογόνα.
 |
| Μονήρη (φωτογραφία από wikipedia.com) |
Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010
Τί είναι ... η κοσμική ακτινοβολία;
Τί είναι ... η κοσμική ακτινοβολία;
Η κοσμική ακτινοβολία αποτελείται από φορτισμένα σωματίδια που στην πλειοψηφία τους είναι πρωτόνια, σωμάτια α και πυρήνες σιδήρου. Τα σωμάτια αυτά ταξιδεύουν στο Διάστημα και πέφτουν συνεχώς στη Γη από κάθε κατεύθυνση με ταχύτητες κοντά σε εκείνη του φωτός. Πηγή προέλευσης της κοσμικής ακτινοβολίας είναι o Γαλαξία μας, αλλά και άλλοι πιο μακρινοί γαλαξίες.
Στην επιφάνεια της Γης η ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας αυξομειώνεται από διάφορους παράγοντες. Ένας βασικός παράγοντας είναι η δραστηριότητα του Ηλίου και το υψόμετρο (περίπου διπλασιάζεται κάθε 1500 μέτρα στην κατώτερη ατμόσφαιρα).
Η κοσμική ακτινοβολία αποτελείται από φορτισμένα σωματίδια που στην πλειοψηφία τους είναι πρωτόνια, σωμάτια α και πυρήνες σιδήρου. Τα σωμάτια αυτά ταξιδεύουν στο Διάστημα και πέφτουν συνεχώς στη Γη από κάθε κατεύθυνση με ταχύτητες κοντά σε εκείνη του φωτός. Πηγή προέλευσης της κοσμικής ακτινοβολίας είναι o Γαλαξία μας, αλλά και άλλοι πιο μακρινοί γαλαξίες.
Στην επιφάνεια της Γης η ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας αυξομειώνεται από διάφορους παράγοντες. Ένας βασικός παράγοντας είναι η δραστηριότητα του Ηλίου και το υψόμετρο (περίπου διπλασιάζεται κάθε 1500 μέτρα στην κατώτερη ατμόσφαιρα).
 |
| Η κοσμική ακτινοβολία είναι πιο έντονη στη στρατόσφαιρα της Γης, περίπου στα 10 000 m, και η έντασή της ελαττώνεται σταδιακά όσο πλησιάζει προς την επιφάνεια της θάλασσας, επειδή ένα μεγάλο μέρος της απορροφάται από τα αέρια της ατμόσφαιρας. |
Έρευνα: Σενάντα Καρμάι
Πηγές: Λογισμικό Φυσικής Γυμνασίου
Γιατί ... το ατομικό μανιτάρι είναι ένας μικρός Ήλιος;
Γιατί ... το ατομικό μανιτάρι είναι ένας μικρός Ήλιος;
Ο Ήλιος είναι ένα σχετικά μικρό άστρο απ'τα δισεκατομμύρια ήλιους του δικού μας Γαλαξία, είναι το κοντινό, δικό μας άστρο, που μας φωτίζει και μας θερμαίνει.
Από που όμως προέρχεται όλο αυτό το ποσό ενέργειας ;
Ο Ήλιος είναι ένα άστρο αερίων όπως και πολλά άλλα παρόμοια άστρα και αποτελείται κυρίως από υδρογόνο. Κάθε δευτερόλεπτο εκατοντάδες εκατομμύρια πυρήνες υδρογόνου συνενώνονται και παράγουν πυρήνες του χημικού στοιχείου ήλιο. Η διαδικασία αυτή είναι η π υ ρ η ν ι κ ή σ ύ ν τ η ξ η , κατά την οποία στο εσωτερικό του ήλιου παράγεται ενέργεια που απ'την επιφάνειά του ακτινοβολείται σ'όλο το Σύμπαν . Είναι δηλαδή ο Ηλιος μια τεράστια ''βόμβα υδρογόνου'',που εκρήγνυται ασταμάτητα περίπου επί 5.000.000.000 χρόνια τώρα και θα ακτινοβολεί άλλα τόσα και άλλα τόσα...
Ο Ήλιος είναι ένα σχετικά μικρό άστρο απ'τα δισεκατομμύρια ήλιους του δικού μας Γαλαξία, είναι το κοντινό, δικό μας άστρο, που μας φωτίζει και μας θερμαίνει.
Από που όμως προέρχεται όλο αυτό το ποσό ενέργειας ;
Ο Ήλιος είναι ένα άστρο αερίων όπως και πολλά άλλα παρόμοια άστρα και αποτελείται κυρίως από υδρογόνο. Κάθε δευτερόλεπτο εκατοντάδες εκατομμύρια πυρήνες υδρογόνου συνενώνονται και παράγουν πυρήνες του χημικού στοιχείου ήλιο. Η διαδικασία αυτή είναι η π υ ρ η ν ι κ ή σ ύ ν τ η ξ η , κατά την οποία στο εσωτερικό του ήλιου παράγεται ενέργεια που απ'την επιφάνειά του ακτινοβολείται σ'όλο το Σύμπαν . Είναι δηλαδή ο Ηλιος μια τεράστια ''βόμβα υδρογόνου'',που εκρήγνυται ασταμάτητα περίπου επί 5.000.000.000 χρόνια τώρα και θα ακτινοβολεί άλλα τόσα και άλλα τόσα...
Κατά την έκρηξη μιας β ό μ β α ς υ δ ρ ο γ ό ν ο υ το πυρηνικό μανιτάρι της λιώνει και σαρώνει τα πάντα σε μεγάλη έκταση. Κανένας και τίποτε δεν μπορεί να σταθεί μέσα και γύρω του. Η θερμοκρασία που αναπτύσσεται στο εσωτερικό του από τη σύντηξη του υδρογόνου ξεπερνά τους 10.000.000 βαθμούς κελσίου , όπως συμβαίνει και μέσα στον Ήλιο. Το πυρηνικό μανιτάρι ,δηλαδή, αποτελεί ένα μικρό δείγμα για το πώς περίπου είναι το εσωτερικό του Ήλιου, μόνο που ο Ήλιος είναι δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερος και... ευτυχώς, πολύ μακριά απ'τη Γη.
Έρευνα: Σενάντα Καρμάι
Πηγές: Λογισμικό Φυσικής Γυμνασίου
Τί είναι ... η ατμοσφαιρική πίεση;
Τ ί ε ί ν α ι ... η α τ μ ο σ φ α ι ρ ι κ ή π ί ε σ η ;
Η ατμόσφαιρα είναι ένα στρώμα από αέρα που περιβάλει τον πλανήτη μας μέχρι ύψος 80km. Τα μόρια των αερίων (κυρίως αζώτου και οξυγόνου), που αποτελούν τα συστατικά του αέρα,κινούνται αδιάκοπα προς κάθε κατεύθυνση και συγκρούονται με τις επιφάνειες που έρχονται σε επαφή. Η πίεση που δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο είναι η ατμοσφαιρική πίεση.
Π ώ ς μ ε τ α β ά λ λ ε τ α ι η α τ μ ο σ φ α ι ρ ι κ ή π ί ε σ η ;
Ο αέρας που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια της Γης συμπιέζεται απ'την μάζα του αέρα που βρίσκεται ψηλότερα και για αυτό το λόγο η ατμοσφαιρική πίεση είναι πιο μεγάλη στην επιφάνεια της θάλασσας παρά στην κορυφή ενός γειτονικού βουνού.
Με άλλα λόγια, η ατμόσφαιρα στα χαμηλά ύψη είναι πυκνή , ενώ, καθώς αυξάνεται το ύψος, αραιώνει και σταδιακά εξαφανίζεται.
Έρευνα: Σενάντα Καρμάι
Πηγές: Βιβλίο Γεωγραφίας Α΄ Γυμνασίου, Λογισμικό Φυσικής
Περισσότερα: Πειράματα για την ατμοσφαιρική πίεση, από το Εργαστήριο Πειραματικής Διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών
Η ατμόσφαιρα είναι ένα στρώμα από αέρα που περιβάλει τον πλανήτη μας μέχρι ύψος 80km. Τα μόρια των αερίων (κυρίως αζώτου και οξυγόνου), που αποτελούν τα συστατικά του αέρα,κινούνται αδιάκοπα προς κάθε κατεύθυνση και συγκρούονται με τις επιφάνειες που έρχονται σε επαφή. Η πίεση που δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο είναι η ατμοσφαιρική πίεση.
Π ώ ς μ ε τ α β ά λ λ ε τ α ι η α τ μ ο σ φ α ι ρ ι κ ή π ί ε σ η ;
Ο αέρας που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια της Γης συμπιέζεται απ'την μάζα του αέρα που βρίσκεται ψηλότερα και για αυτό το λόγο η ατμοσφαιρική πίεση είναι πιο μεγάλη στην επιφάνεια της θάλασσας παρά στην κορυφή ενός γειτονικού βουνού.
Με άλλα λόγια, η ατμόσφαιρα στα χαμηλά ύψη είναι πυκνή , ενώ, καθώς αυξάνεται το ύψος, αραιώνει και σταδιακά εξαφανίζεται.
Έρευνα: Σενάντα Καρμάι
Πηγές: Βιβλίο Γεωγραφίας Α΄ Γυμνασίου, Λογισμικό Φυσικής
Περισσότερα: Πειράματα για την ατμοσφαιρική πίεση, από το Εργαστήριο Πειραματικής Διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
Βιογραφία: Σαρλ Ογκυστέν ντε Κουλόμπ
Βιογραφία: Σαρλ Ογκυστέν ντε Κουλόμπ,
έρευνα : Σοφία Παρασκευά
πηγή: Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σαρλ Ογκυστέν ντε Κουλόμπ (1736-1806)
Ο Σαρλ Ογκυστέν ντε Κουλόμπ (γαλλ.: Charles Augustin de Coulomb, ελλην.: Κάρολος Αυγουστίνος ντε Κουλόμπ) γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1736 στην Ανγκουλέμ της Γαλλίας και πέθανε στις 23 Αυγούστου του 1806 στο Παρίσι.
Σπούδασε στη στρατιωτική σχολή της πόλης Μεζιέρ και αποφοίτησε το 1761 ως στρατιωτικός μηχανικός με τον βαθμό του υπολοχαγού. Υπηρέτησε εννέα χρόνια στην Καραϊβική, όπου ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή των οχυρών της Μαρτινίκας. Το 1774 ο Κουλόμπ έγινε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Παρισιού. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία για μία εργασία του σχετικά με τις μαγνητικές πυξίδες . Το 1779 δημοσίευσε την ανάλυσή του για την τριβή στη λειτουργία των μηχανών και συγκεκριμένα τον τρόπο της μεταβολής της τριβής με την πίεση. Βραβεύθηκε εκ νέου για αυτήν την μελέτη του, μία εργασία που έμεινε αξεπέραστη για 150 χρόνια. Tα επόμενα 25 χρόνια παρουσίασε στην Ακαδημία άλλες 25 μελέτες πάνω σε θέματα του ηλεκτρισμού, μαγνητισμού, της στρέψης και των εφαρμογών της. Συνέγραψε επίσης εκατοντάδες μελέτες για κατασκευές δημοσίων έργων. Ο Κουλόμπ ήταν πολυγραφότατος και δεν άφηνε να χαθεί καμία ευκαιρία για τη διεξαγωγή μελετών. Μελέτησε την αντοχή των υλικών και τις δυνάμεις φορτίων πάνω σε δοκούς συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη της στατικής των κατασκευών. Μελέτησε επίσης θέματα εργονομίας. Έθεσε τα θεμέλια της μελέτης βέλτιστης παραγωγής έργου από ανθρώπους και ζώα. Η εργασία του αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα μελέτες του Gaspard Coriolis.
Η πιο σημαντική μελέτη του, όμως, αφορούσε τους τομείς της ηλεκτροστατικής και του μαγνητισμού. Για να κάνει πειράματα χρησιμοποίησε το στροφικό εκκρεμές, το οποίο επινόησε ο ίδιος. Περιέγραψε επίσης τον τρόπο κατασκευής της μαγνητικής πυξίδας που βασίζεται στο στροφικό εκκρεμές. Απέδειξε τον φερώνυμο νόμο του αντίστροφου τετραγώνου για την ηλεκτροστατική δύναμη ανάμεσα σε δύο φορτία.
Πέντε χρόνια προτού πεθάνει ο Κουλόμπ ήταν πρύτανης του Institut de France ( όπως είχε μετονομαστεί η Ακαδημία Επιστημών του Παρισιού). Η συμβολή του στον ηλεκτρισμό και στον μαγνητισμό με τη διεξαγωγή πειραμάτων ακριβείας απέσπασε αυτό το μέρος της Φυσικής από την παραδοσιακή φυσική φιλοσοφία και το ανήγαγε σε θετική επιστήμη.
Η μονάδα μέτρησης του ηλεκτρικού φορτίου, στο διεθνές σύστημα μονάδων, φέρει προς τιμή του το όνομά του.
έρευνα : Σοφία Παρασκευά
πηγή: Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σαρλ Ογκυστέν ντε Κουλόμπ (1736-1806)
Ο Σαρλ Ογκυστέν ντε Κουλόμπ (γαλλ.: Charles Augustin de Coulomb, ελλην.: Κάρολος Αυγουστίνος ντε Κουλόμπ) γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1736 στην Ανγκουλέμ της Γαλλίας και πέθανε στις 23 Αυγούστου του 1806 στο Παρίσι.
Σπούδασε στη στρατιωτική σχολή της πόλης Μεζιέρ και αποφοίτησε το 1761 ως στρατιωτικός μηχανικός με τον βαθμό του υπολοχαγού. Υπηρέτησε εννέα χρόνια στην Καραϊβική, όπου ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή των οχυρών της Μαρτινίκας. Το 1774 ο Κουλόμπ έγινε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών του Παρισιού. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία για μία εργασία του σχετικά με τις μαγνητικές πυξίδες . Το 1779 δημοσίευσε την ανάλυσή του για την τριβή στη λειτουργία των μηχανών και συγκεκριμένα τον τρόπο της μεταβολής της τριβής με την πίεση. Βραβεύθηκε εκ νέου για αυτήν την μελέτη του, μία εργασία που έμεινε αξεπέραστη για 150 χρόνια. Tα επόμενα 25 χρόνια παρουσίασε στην Ακαδημία άλλες 25 μελέτες πάνω σε θέματα του ηλεκτρισμού, μαγνητισμού, της στρέψης και των εφαρμογών της. Συνέγραψε επίσης εκατοντάδες μελέτες για κατασκευές δημοσίων έργων. Ο Κουλόμπ ήταν πολυγραφότατος και δεν άφηνε να χαθεί καμία ευκαιρία για τη διεξαγωγή μελετών. Μελέτησε την αντοχή των υλικών και τις δυνάμεις φορτίων πάνω σε δοκούς συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη της στατικής των κατασκευών. Μελέτησε επίσης θέματα εργονομίας. Έθεσε τα θεμέλια της μελέτης βέλτιστης παραγωγής έργου από ανθρώπους και ζώα. Η εργασία του αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα μελέτες του Gaspard Coriolis.Η πιο σημαντική μελέτη του, όμως, αφορούσε τους τομείς της ηλεκτροστατικής και του μαγνητισμού. Για να κάνει πειράματα χρησιμοποίησε το στροφικό εκκρεμές, το οποίο επινόησε ο ίδιος. Περιέγραψε επίσης τον τρόπο κατασκευής της μαγνητικής πυξίδας που βασίζεται στο στροφικό εκκρεμές. Απέδειξε τον φερώνυμο νόμο του αντίστροφου τετραγώνου για την ηλεκτροστατική δύναμη ανάμεσα σε δύο φορτία.
Πέντε χρόνια προτού πεθάνει ο Κουλόμπ ήταν πρύτανης του Institut de France ( όπως είχε μετονομαστεί η Ακαδημία Επιστημών του Παρισιού). Η συμβολή του στον ηλεκτρισμό και στον μαγνητισμό με τη διεξαγωγή πειραμάτων ακριβείας απέσπασε αυτό το μέρος της Φυσικής από την παραδοσιακή φυσική φιλοσοφία και το ανήγαγε σε θετική επιστήμη.
Η μονάδα μέτρησης του ηλεκτρικού φορτίου, στο διεθνές σύστημα μονάδων, φέρει προς τιμή του το όνομά του.
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
Πως λειτουργεί ο φούρνος μικροκυμάτων;
Πως λειτουργεί ο φούρνος μικροκυμάτων;
Ο φούρνος μικροκυμάτων είναι μια εντυπωσιακή συσκευή που κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη. Πως λειτουργεί όμως και μας ζεσταίνει το φαγητό; Δείτε!
Έρευνα: Γιώργος Κανέλλος
Πηγή: coolweb.gr
Σε γενικές γραμμές, ο φούρνος μικροκυμάτων ζεσταίνει το φαγητό, όπως περίπου ζεσταίνει και "καίει" το πρόσωπό μας ο ήλιος. Βέβαια μιλάμε για διαφορετική ακτινοβολία (του ήλιου πιο αδύναμη, του φούρνου μικροκυμάτων πολύ πιο δυνατή).
Όταν λοιπόν βάζουμε το φαγητό εκεί μέσα, συμβαίνουν τα εξής:
- Ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα, το magnetron, παράγει μικροκύματα,
- τα μικροκύματα, είναι μία "δυνατή ακτινοβολία",
- ένα μεγάλο ποσοστό του φαγητού μας περιέχει μόρια νερού,
- τα μικροκύματα αυτά εισχωρούν σε όλο το φαγητό μας και αναγκάζουν τα μόρια νερού που περιέχει να περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα,
- έτσι, επειδή αναπτύσσεται θερμότητα από την τριβή εξαιτίας της περιστροφής τους, ζεσταίνεται το φαγητό μας!
Μικροκύματα και ακτινοβολία
Τα μικροκύματα είναι επικίνδυνα αν έρθουν σε επαφή με τον άνθρωπο(καταστρέφουν κύτταρα και ιστούς επειδή είναι πολύ διαπεραστική ακτινοβολία).
Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν είναι επικίνδυνα για το φαγητό μας! (Δηλαδή να το αλλοιώσουν ή να μείνει "ακτινοβολία" στο φαγητό μας ή κάτι τέτοιο)
Για να μην διαρρεύσουν τα μικροκύματα από τον φούρνο, περιορίζονται αυστηρά στο χώρο μέσα στο μεταλλικό κουτί του φούρνου. Αυτό προστατεύει πολύ καλά και απλά δημιουργεί ανακλάσεις των μικροκυμάτων, χωρίς αυτά να εισχωρούν μέσα του και να βγαίνουν απ' έξω.
Από τη στιγμή που θα κλείσουμε τον φούρνο, τελειώνουν όλα, είναι μετά 100% ασφαλές να τον ανοίξουμε. Δεν μένει δηλαδή ακτινοβολία που μπορεί να εκτεθούμε, ή κάτι τέτοιο.
Ο φούρνος μικροκυμάτων είναι μια εντυπωσιακή συσκευή που κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη. Πως λειτουργεί όμως και μας ζεσταίνει το φαγητό; Δείτε!
Έρευνα: Γιώργος Κανέλλος
Πηγή: coolweb.gr
Σε γενικές γραμμές, ο φούρνος μικροκυμάτων ζεσταίνει το φαγητό, όπως περίπου ζεσταίνει και "καίει" το πρόσωπό μας ο ήλιος. Βέβαια μιλάμε για διαφορετική ακτινοβολία (του ήλιου πιο αδύναμη, του φούρνου μικροκυμάτων πολύ πιο δυνατή).
Όταν λοιπόν βάζουμε το φαγητό εκεί μέσα, συμβαίνουν τα εξής:
- Ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα, το magnetron, παράγει μικροκύματα,
- τα μικροκύματα, είναι μία "δυνατή ακτινοβολία",
- ένα μεγάλο ποσοστό του φαγητού μας περιέχει μόρια νερού,
- τα μικροκύματα αυτά εισχωρούν σε όλο το φαγητό μας και αναγκάζουν τα μόρια νερού που περιέχει να περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα,
- έτσι, επειδή αναπτύσσεται θερμότητα από την τριβή εξαιτίας της περιστροφής τους, ζεσταίνεται το φαγητό μας!
Μικροκύματα και ακτινοβολία
Τα μικροκύματα είναι επικίνδυνα αν έρθουν σε επαφή με τον άνθρωπο(καταστρέφουν κύτταρα και ιστούς επειδή είναι πολύ διαπεραστική ακτινοβολία).
Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν είναι επικίνδυνα για το φαγητό μας! (Δηλαδή να το αλλοιώσουν ή να μείνει "ακτινοβολία" στο φαγητό μας ή κάτι τέτοιο)
Για να μην διαρρεύσουν τα μικροκύματα από τον φούρνο, περιορίζονται αυστηρά στο χώρο μέσα στο μεταλλικό κουτί του φούρνου. Αυτό προστατεύει πολύ καλά και απλά δημιουργεί ανακλάσεις των μικροκυμάτων, χωρίς αυτά να εισχωρούν μέσα του και να βγαίνουν απ' έξω.
Από τη στιγμή που θα κλείσουμε τον φούρνο, τελειώνουν όλα, είναι μετά 100% ασφαλές να τον ανοίξουμε. Δεν μένει δηλαδή ακτινοβολία που μπορεί να εκτεθούμε, ή κάτι τέτοιο.
Απλά όλη η δουλειά γίνεται όσο λειτουργεί, και είναι οπωσδήποτε επικίνδυνο να τον ανοίξουμε γιατί θα επηρεαστούμε από τα μικροκύματα και θα προκαλέσουμε ζημιά στον οργανισμό μας!
Προσοχή:
Δεν τοποθετούμε αλουμινόχαρτο στο φούρνο μικροκυμάτων
και φροντίζουμε να είναι σε καλή κατάσταση η επιφάνεια ανάκλασης
στο πορτάκι του φούρνου μας!!
Δεν τοποθετούμε αλουμινόχαρτο στο φούρνο μικροκυμάτων
και φροντίζουμε να είναι σε καλή κατάσταση η επιφάνεια ανάκλασης
στο πορτάκι του φούρνου μας!!
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης: Δεινοθήριο, ίχνη σαρκοφάγου θηλαστικού και απολιθωμένα φύλλα φοίνικα 9 εκ.ετών
{Δεινοθήριο}
Τον Αύγουστο του 2002, ένας κάτοικος της Σητείας στην Κρήτη με την κόρη του, βρήκαν σε ένα ελαιώνα έξω από την πόλη και κοντά στην Αγία Φωτιά, απολιθώματα ενός ζώου που εξείχαν από το έδαφος και ειδοποίησαν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κρήτης. Επιστήμονες του εργαστηρίου Γεωλογίας- Παλαιοντολογίας διαπίστωσαν ότι τα ευρήματα ήταν δόντια ενός μεγάλου και αγνώστου μέχρι τότε για την Κρήτη ζώου, του Δεινοθηρίου, μακρινού συγγενή των σημερινών ελεφάντων, και μάλιστα ανήκαν στο Δεινοθηρίο το γιγάντιο. Πιθανότατα, πρόκειται για το μεγαλύτερο δεινοθήριο που έχει έρθει στο φως, ύψους 4,3 μέτρων και μήκους 6,5 μέτρων.
Το Δεινοθήριο ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χερσαία θηλαστικά που έζησαν ποτέ στη γη και το μεγαλύτερο σε ολόκληρη την Ελλάδα και έζησε πριν 8 με 9 εκατομμύρια χρόνια. Το Δεινοθηρίο το γιγάντιο έχει βρεθεί σε άλλες δέκα θέσεις στην χώρα μας, οι τρεις στην Ανατολική Κρήτη. Η εύρεση δεν είναι τυχαία αφού την εποχή που έζησε υπήρχαν εκτεταμένες χερσαίες και δασωμένες περιοχές και η Ανατολική Κρήτη θα πρέπει να συνδεόταν είτε με την Ηπειρωτική Ελλάδα είτε με την Ανατολία.
{Αποτύπωμα}
Ένα νέο παράθυρο για τη ζωή στην Κρήτη έρχεται να ανοίξει μια νέα ανακάλυψη στην περιοχή Βουβών Χανίων: αποτυπωμένα ίχνη ενός μεγαλόσωμου ζώου που φαίνεται να αποτελεί το ίχνος βάδισης ενός μεγαλόσωμου σαρκοφάγου θηλαστικού, παρόμοιου με τις σημερινές ύαινες που συναντάει κανείς στην ήπειρο της Αφρικής, και που έζησε στο νησί πιθανότητα πριν από 7 εκ. χρόνια. Καταλαβαίνουμε ότι εκείνη την περίοδο στην Κρήτη επικρατούσε ένα κλίμα πιο θερμό και υγρό.
{Απολιθωμένα φύλλα φοίνικα ηλικίας 9 περίπου εκ. ετών}
Ο υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πατρών, Γιάννης Ζηδιανάκης, ανακάλυψε το καλοκαίρι 2010 σε στρώματα της Γαύδου απολιθωμένα φύλλα φοίνικα ηλικίας 9 περίπου εκ. ετών (8.944.000 χρόνων με 8.946.000). Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται καλά διατηρημένα απολιθώματα φοινικοειδών στο νοτιότατο άκρο της Ευρώπης. Όπως είπε ο κ. Ζηδιανάκης, η συγκεκριμένη ανακάλυψη δείχνει ότι η Κρήτη αποτέλεσε καταφύγιο για πολλά είδη ότι η θερμοκρασία στην Ευρώπη άρχισε να πέφτει. “Η θεωρία του χαμένου παραδείσου έχει αρχίσει να είναι βάσιμη για την Κρήτη”, είπε χαρακτηριστικά. Στην Κρήτη υπήρχαν εκτεταμένα δάση με ψηλά και πυκνά δέντρα με μεγάλη βιοποικιλότητα και με είδη που τώρα βρίσκουμε σε εξωτικές περιοχές και τη Φλόριντα των ΗΠΑ.
Τον Αύγουστο του 2002, ένας κάτοικος της Σητείας στην Κρήτη με την κόρη του, βρήκαν σε ένα ελαιώνα έξω από την πόλη και κοντά στην Αγία Φωτιά, απολιθώματα ενός ζώου που εξείχαν από το έδαφος και ειδοποίησαν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κρήτης. Επιστήμονες του εργαστηρίου Γεωλογίας- Παλαιοντολογίας διαπίστωσαν ότι τα ευρήματα ήταν δόντια ενός μεγάλου και αγνώστου μέχρι τότε για την Κρήτη ζώου, του Δεινοθηρίου, μακρινού συγγενή των σημερινών ελεφάντων, και μάλιστα ανήκαν στο Δεινοθηρίο το γιγάντιο. Πιθανότατα, πρόκειται για το μεγαλύτερο δεινοθήριο που έχει έρθει στο φως, ύψους 4,3 μέτρων και μήκους 6,5 μέτρων.
Το Δεινοθήριο ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χερσαία θηλαστικά που έζησαν ποτέ στη γη και το μεγαλύτερο σε ολόκληρη την Ελλάδα και έζησε πριν 8 με 9 εκατομμύρια χρόνια. Το Δεινοθηρίο το γιγάντιο έχει βρεθεί σε άλλες δέκα θέσεις στην χώρα μας, οι τρεις στην Ανατολική Κρήτη. Η εύρεση δεν είναι τυχαία αφού την εποχή που έζησε υπήρχαν εκτεταμένες χερσαίες και δασωμένες περιοχές και η Ανατολική Κρήτη θα πρέπει να συνδεόταν είτε με την Ηπειρωτική Ελλάδα είτε με την Ανατολία.
{Αποτύπωμα}
Ένα νέο παράθυρο για τη ζωή στην Κρήτη έρχεται να ανοίξει μια νέα ανακάλυψη στην περιοχή Βουβών Χανίων: αποτυπωμένα ίχνη ενός μεγαλόσωμου ζώου που φαίνεται να αποτελεί το ίχνος βάδισης ενός μεγαλόσωμου σαρκοφάγου θηλαστικού, παρόμοιου με τις σημερινές ύαινες που συναντάει κανείς στην ήπειρο της Αφρικής, και που έζησε στο νησί πιθανότητα πριν από 7 εκ. χρόνια. Καταλαβαίνουμε ότι εκείνη την περίοδο στην Κρήτη επικρατούσε ένα κλίμα πιο θερμό και υγρό.
{Απολιθωμένα φύλλα φοίνικα ηλικίας 9 περίπου εκ. ετών}
Ο υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πατρών, Γιάννης Ζηδιανάκης, ανακάλυψε το καλοκαίρι 2010 σε στρώματα της Γαύδου απολιθωμένα φύλλα φοίνικα ηλικίας 9 περίπου εκ. ετών (8.944.000 χρόνων με 8.946.000). Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται καλά διατηρημένα απολιθώματα φοινικοειδών στο νοτιότατο άκρο της Ευρώπης. Όπως είπε ο κ. Ζηδιανάκης, η συγκεκριμένη ανακάλυψη δείχνει ότι η Κρήτη αποτέλεσε καταφύγιο για πολλά είδη ότι η θερμοκρασία στην Ευρώπη άρχισε να πέφτει. “Η θεωρία του χαμένου παραδείσου έχει αρχίσει να είναι βάσιμη για την Κρήτη”, είπε χαρακτηριστικά. Στην Κρήτη υπήρχαν εκτεταμένα δάση με ψηλά και πυκνά δέντρα με μεγάλη βιοποικιλότητα και με είδη που τώρα βρίσκουμε σε εξωτικές περιοχές και τη Φλόριντα των ΗΠΑ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)